Sinterklaas wacht maar even op ons...

We krijgen net te horen van Kilroy dat onze vlucht gecancelled is en we waarschijnlijk pas zondag op z'n vroegst terug kunnen komen. Loopt alles in Ghana, Burkina en Mali op rolletjes qua vervoer, moet Royal Air Maroc het weer slecht voor mekaar hebben... Er is nog een kansje dat we wel vliegen dus mocht je ons op komen halen, ergens tussen vrijdagavond en zondag zijn we op schiphol... En mochten we vrijdag gewoon aankomen dan is de 'Tommy & Waldo show' zaterdagnacht te bewonderen in het uitgaansleven van Groningen!

We hebben vanaf Kumasi de boti falls bezocht en vanaf daar naar Akosombo waar een grote dam is die het grootste kunstmatige meer van de wereld veroorzaakt heeft. Daar hebben we in een tentje in de tuin van een Duits hotel overnacht aan de volta rivier.

Vanaf Akosombo zijn we naar Ada Foah gegaan waar een ultiem chill-oord zit. Aan de ene kant kun je, met risico op een kleine bilharzia parasiet, zwemmen in de Volta rivier en aan de andere kant (20m verder) heb je de oceaan. Onder het motto 'Bilharzinee heb je, Bilharzia kun je krijgen' hebben we in beide wateren gezwommen. Hier verbleven wij in een hutje op het strand zonder stromend water en elekriciteit. We hebben in dit paradijsje 6 dagen gespendeerd en de laatste 2 dagen kwam Marjet, die we in Mole ontmoet hebben, ons ook nog vergezellen. Helemaal ontslakt en met een gezond kleurtje kunnen we hopelijk de winter aan.

Op onze ochtendhardloopsessie door de branding zijn we 7 dode schildpadden tegengekomen. Ze waren allemaal op hun rug gedraaid. Als een schildpad op zijn rug ligt komt hij te overlijden (hellepie, hullepie). Waarschijnlijk is dit het werk van vissers die bang zijn dat ze de netten kapot maken.

Quote van de dag: T tegen W: We kunnen het zeker niet maken op ons blog te zeggen dat vanwege een tekort aan pieten in NL we onze plaatsten moesten afstaan in het vliegtuig. W: Nee, kun je inderdaad niet maken...

Vol verwachting klopte ons hart...

En we zijn alweer terug in Ghana. Op de to-do-list stond nog het olifantenpark Mole National Park. Na verhalen gehoord te hebben dat je olifanten zo ongeveer kunt aaien zijn wij met volle verwachtingen naar dit park afgereisd. Na onze vloek op het zien van nijlpaarden, heerst er nu ook een vloek op de olifanten. Het enige wat we gezien hebben van de olifanten zijn voetstappen van een dag oud. Het bleek dat ze, net als de nijlpaarden, aan het paren zijn en nu diep in het bos zitten (ja hoor!) en ze de afgelopen 2 maanden maar een paar dombotjes hebben gezien. Gelukkig hadden ze nog wat ander wild voor ons in petto. Het was wel uniek dat je op een wandel safari gaat en zonder hekken, bavianen, herten, krokodillen en dikke pythons tegenkomt. Ondanks het gemis van de olifant, toch weer een mooie ervaring.

Gisteren zijn we weer aangekomen in Kumasi waar we vandaag nog wat bekenden op gaan zoeken. Morgen richting de kust waar we ons laatste weekje liggend in een hangmat aan het strand willen spenderen.

Quote van de dag: Vrouw tegen man in de bus: Je zit op mijn plek. Man: Nee, ik heb stoel 56. Vrouw: Kan zijn, maar dit zijn de stoelen 5 en 6! Hilarisch!

Vooruit nog eentje: W tegen T: Heb je dat gezien? T: Nee, hoezo? W: Die man was zijn mes aan het slijpen aan de stoeprand! (Refererend aan quote van de dag 'Totale manie in Sunyani')

Openbaar vervoer in Mali et une nouveau coupe

We zijn weer in Burkina. Een reis van ongeveer 450km hebben wij in dik 24 uur gedaan. Vooral door de altijd behulpzame en betrouwbare Malinees heeft het zo lang mogen duren. De eerste bus waar we in zaten was uitgerust met een vracht van ongeveer 2m hoog op het dak. Heel gezellig was het geluid van schapen die in juten zakken in het laadruim waren opgepropt. Aan het luide gekraak van de constructie van de bus, zou de bus of vandaag of morgen instorten. Tommy en Waldo proberen er altijd wat moois van te maken dus het is allemaal goedgekomen. Aan de grens van Burkina werden we bij de paspoortcontrole uitgenodigd door de poliesie om met hun ingewanden-rijst-brij mee te eten. Terwijl de hele bus hongerig op ons zat te wachten hebben wij uit beleefdheid toch een paar happen weggekregen.

Doordat we nu toch echt op de centjes moeten letten en het eens tijd voor iets anders is, zijn wij naar de burkinese kapper geweest. W heeft voor de helft van de prijs de helft laten doen en T heeft zn snorretje laten staan (zooo 2009!) tegen een fikse korting.

Pays Dogon op zijn Japans

Na onze nacht in de woestijn (zie Op de trekker naar Timboektoe hieronder) zijn we ‘s ochtends gewekt door onze 4x4-taxi en begonnen aan onze 13 uur durende reis vanuit de woestijn. Zondagavond zijn we aangekomen in Pays Dogon, oftewel: Dogonland. Het Dogon gebied bestaat uit een plateau, een stijle bergwand en een vallei en strekt zich uit over zo’n 90 km in het Zuid-Oosten van Mali. De pigmeeën waren de eerste bewoners van het gebied en in de 14e eeuw zijn de Dogons hier neergestreken.We hadden van te voren afgesproken dat we in 4 dagen zo’n 25 km van het gebied zouden zien. Onze gids, Gabriel, zei dat als we het op zijn Japans zouden doen (europa in 1 week) we wel meer konden zien. Omdat dit redelijk het thema is van onze reis zover hebben we besloten stevig door te lopen.

Zondagavond hebben we geslapen op het plateau waar we ‘s ochtends hebben ontbeten met een prachtig uitzicht over de vallei. Vanaf hier zijn we naar beneden geklommen en hebben we 20 km door de vallei gelopen, waar we de 2e nacht onder de sterren hebben geslapen. Halverwege de 2e dag zijn ze weer naar boven geklomen waar we ons oorspronkelijke eindpunt al bereikte. Hoezo 4 dagen nodig voor 25 km? De dagen hierna hebben we nog zo’n 35 km afegelegd. Onderweg kwamen we langs oude dorpjes waar de Dogons leven. We laten de foto’s verder het werk doen. Donderdagmiddag zijn we aan het eind gekomen van onze trip. Vooral onze gids was opgelucht dat hij het gehaald had.

Quote van de dag: Gids tegen W terwijl op de achtergrond 3 mannen met een stier aan het stoeien waren: Do you have a knife. W: Yes, I do. Why? Gids: They lost their knife and they need to castrate the bull!

Op de trekker naar Timboektoe

We zijn in Mali, duidelijk het hoogtepunt van de reis. Samen met een engels stel (Johnny en Claire) op honeymoon hebben we een 3-daagse boottocht gemaakt op de Niger met einbestemming Timboektoe (nee, we hebben geen zonnesteek opgelopen). Verder aan boord waren aanwezig een kok en een kapitein. Onderweg zagen we oa krokodillen, apen en diverse andere fauna. De eerste nacht hebben we op het dak van de boot geslapen onder de sterren. De kok kocht elke ochtend verse visjes van een visser die we onderweg tegenkwamen, helemaal niet verkeerd. De tweede avond zetten we onze tent op bij Niafunké, waar het Ali Farka Touré muziekfestival was, zeg maar de Lowlands van Mali. Op de derde dag begaf onze motor het dus moesten we over naar een andere boot waardoor we al snel flink vertraagd waren. Redelijk laat kwamen we aan in een dorpje 15km voor Timboektoe, we hoopten dat er een 4wd voor ons klaar zou staan, dit werd echter een trekker. Met de billen bij elkaar mochten we 2 aan 2 plaatsnemen naast de chauffeur. Met nog eens een 20 man achterop de aanhanger reden we dan eindelijk Timboektoe in. De volgende dag krijgen we een toer door de stad olv Ali Baba die later voor ons nog een tulband regelde.

Alsof onze derrieres (zoals ze dat zo mooi in het Frans zeggen) nog niet genoeg gepijnigd waren, zijn we op een kameel de sahara ingereden. Beetje een bizarre situatie als je op een kameel de zonsondergang tegemoet loopt en de mobiel van één van de nomaden afgaat, maar goed toe maar. Aangekomen bij een nomadenwoning bouwden Johnny en Wouter een vuurtje en dronken we onze rum uit Burkina op. Na wederom een nacht onder de sterren (redelijk koud) en het afscheid van de newly weds vervolgden we onze reis voor een 5-daagse trektocht door Pays Dogon.

ps Ik hoop trouwens dat ze allemaal gaan vallen vanavond.

Lopend naar Burkina Faso

Daar zijn we weer! Dit keer vanuit Bobo Diolasso, Burkina Faso. In Ghana zijn we nog naar Bolgatanga gegaan vanwaar we Tongo en de Tzenzug shrines hebben bezocht. Dit zijn rotsformaties waarbij stenen op soms miraculeuse wijze op elkaar balanceren. Volgens de gids duidelijk het werk van God! We zijn via Paga, waar we weer krokodillen hebben getemd, naar Burkina Faso gelopen. Na wat gerel bij Monsieur Douane-beambte was onze eerste bestemming het dorpje Tiébélé, dit dorp staat vooral bekend om haar authentieke huisjes. Gelukkig ontmoeten we een Schots/Braziliaanse Frans sprekende jongen die onze eerste stapjes in het Franstalige BF een stuk soepeler liet verlopen.

Na een paar dagen door naar de hoofdstad Ouagadougou (Oewakadoekoe) waar we vooral een visum en geld hebben geregeld. Vanaf daar zijn we via Bobo Dioulasso meteen door gegaan naar Banfora. Vanaf Banfora hebben we brommers gehuurd. Op zichzelf was dit al een super ervaring, beetje scheuren op de zandweggetjes en zwaaien naar de kindjes. Op de brommer hebben we eerst een nijlpaardenmeer bezocht (weer géén gezien). Daarna zijn we naar de Domes de Fabedougou gegaan, dit zijn rotsformaties van 1,8 miljard jaar oud. Als toetje hebben we de Karfiguiéla watervallen gezien.

Vanochtend zijn ze vanaf Banfora naar Bobo vertrokken, waar we zonet een zeer oude moskee (Allaaaaah Akbar) hebben bezocht. Het plan is om morgen nog een tripje te maken vanuit Bobo en dan dinsdag in één klap door naar Mopti in Mali. Deze reis gaat een taaie worden aangezien de reis lang gaat duren en de wegen in Mali niet erg vlak schijnen te zijn. Vooral nu het zitvlees van ons beide nihil is geworden gaat het pijn doen...

Het is erg leuk nu Burkina te vergelijken met Ghana. Burkina is een stuk armer maar het eten is vele malen beter dan Ghana, waarschijnlijk door Franse invloeden. Vanochtend weer ontbeten met heerlijk Frans stokbrood! Verder zijn de verkopers en zogenaamde gidsen een stuk moeilijker van je af te slaan in Burkina. In Burkina zie je veel meer fietsen en vooral brommertjes en in Ghana weer veel meer taxi's en trotro's.

Quote van de dag: T tegen peddelaar op nijlpaarden meer: Le autre piroque (kano) est trop vite. Peddelaar: Nous sommes très gros. W tegen T: Hij zegt dat je dik bent. Peddelaar: Oui!